Schreef ik de vorige keer over het ontbreken van snel-laad mogelijkheden voor ons vlootje. Deze keer gaat het over onze ABE voorbereidingen op het overstappen op duurzame energie zonder dat het ‘duur’ wordt; Voor onze portemonnee of dat het milieu uiteindelijk de prijs betaalt want dat willen we ook niet - accu's zijn giftig chemisch afval.
Wat daarbij als eerste om de hoek komt kijken is dat Amsterdamse grachten ook in nautisch opzicht geen gewoon vaargebied zijn...
Ik bedoel je vaart er hooguit een paar honderd meter rechtuit en je bent aan de volgende hoek of kruising.
Varen lijkt in de binnenstad erg op autorijden. Veel stoppen, manoeuvreren en weer accelereren. Dat kost veel energie en daarbij speelt het gewicht dat geremd/gestopt en weer opgang gebracht moet worden een belangrijke rol.
Onze scheepjes zijn van ijzer en dat ‘weegt’ daar valt niet zoveel meer aan te doen. Al te licht kan trouwens ook niet want dan liggen ze te hoog op het water om nog onder de bruggen door te kunnen. Wat wel kan en ook nodig is om het gewicht ‘in balans’ te houden is net zoveel gewicht besparen als we aan accu’s aan boord sjouwen.
En dat is een paar duizend kilo. Betekent overal aan boord kleine beetjes besparen en ook een paar grote zo als water en brandstof tanks die veel kleiner worden of helemaal van boord gaan. Ook voor de horeca aan boord heeft dat consequenties;
Aluminium koffie en thee lepeltjes, zover gaan we niet, maar het aardewerk wordt wel kritisch bekeken of daar geen lichtere variant van te krijgen is. Een lager gewicht betekent: een kleinere aandrijflijn en accupakket, een lagere investering en minder energie kosten. daarmee wordt het laadprobleem uit m’n vorige verhaal ook weer kleiner. En last but not least gaat het milieu er dankzij de besparingen op materialen en energie verbruik ook op vooruit.
